روزنوشت های یک عدد آدمِ علاقه مند به کتاب، فیلم، موسیقی، دریا و دیگر چیزهای خوب! شاید کمی تا قسمتی شاعر و اینکه "نوشته های وبلاگ صرفن از تجربه های شخصی من نیستن و ممکنه فقط قصه باشن."
+وسط این همه بد، دیشب یه خرید حال‌خوب‌کن داشتم! یکی از دوستام بن کتاب داشت و چند تایی کتاب خریدم. «کافه پیانو» فرهاد جعفری، «عاشقانه‌های شعر کُرد»، «شکل‌گیری زبان فارسی»، «شهر یک نفره» ؛ مجموعه‌ی شعر و عکس، «عاشقانه‌های پابلو نرودا» و «بهترین شکل ممکن» مصطفا مستور کتابایی بود که گرفتم. بگذریم که تصمیم گرفته بودم تا کتاب نخونده دارم کتاب تازه نگیرم! وسوسه‌ی خرید کتاب چیزیه که نمیشه برابرش ایستاد! خصوصن وقتی توی نمایشگاه باشی!
+ زندگی یه رمان کمدیه که توسط یه نویسنده‌ی روانیِ کمدی نویس نوشته شده. cafe society / Woody Allen
12 اسفند... فکر می‌کنم روزها اونقد تند می‌گذرن که به این روزها هم بگیم روزهای آخر اسفند و زمزمه کنیم «در روزهای آخر اسفند/ کوچ بنفشه‌های مهاجر زیباست...».
خب فکر نمی‌کردم پایان سالم انقد آشفته و درهم و بلاتکلیف باشه. وضعیت کاریم مشخص نیست و زندگی هم که ... . میشد نوروز بهتری داشته باشم. میشد سال نو قشنگ‌تر باشه اما همیشه چیزها اونطور که ما می‌خوایم پیش نمیره و ناگهان اتفاقی میفته که کنترلش از دستت بیرونه.
«کوچ بنفشه‌ها»ی فرهاد رو بشنویم. شعر محمدرضا شفیعی کدکنی
یک: گاهی وقتا فکر می‌کنم بعضی مفاهیم خیلی ساده‌ن اما وقتی می‌بینم بعضیا درک درستی از یک چیز ساده ، یک حرف ، یک حرکت ساده ندارن به قضاوت خودم شک می‌کنم. بعد هی فکر می‌کنم مشکل از منه یا بعضی از آدما خیلی از مرحله پرتن که انقد چیزای ساده و دم دستی رو هر کسی باید بدونه نمی‌دونن؟
دو: یک چیزهایی رو بذارید فقط برای یک آدم خاص. خرابش نکنید. دم دستیش نکنید. بذارید طرف فکر کنه فلان حرف، فلان حرکت، فلان اشاره برای خودشه فقط. عاشقا انحصار طلبن. درکشون کنید. کار سختی نیست. اصلن کار سختی نیست.
سه: سرم درد می‌کنه. سرم خیلی درد می‌کنه.
چار: کار ... زندگی ... آینده ... پرم از نمی‌دانم و چه کنم و گره‌های ظاهرن کور.
پنج: حرف‌های ما هنوز ناتمام...
+مرا اندوه بشناس و کمک کن تا بیامیزم مثال سرنوشتم با سرشت چشم زیبایت
پیش نوشت: دوست عزیزی توی پست مربوط به کوچسرفینگ پرسیده بودن که کار کوچسرفینگ چیه دقیقن؟ خب به این پرسش فکر می‌کنم پاسخ داده باشم توی پست و توی لینکی که دادم هم مطلب کاملی نوشته شده بود. اما توی سایت سبک‌تر هم (که خوندنش رو شدیدن پیشنهاد می‌کنم) میتونید سه مطلب خوب درباره‌ی کوچسرفینگ بخونید. اینجا رو بخونید. سایت سبک تر رو چهار دختر ماجراجوی ایرانی می‌گردونن که مطمئنم به خیلی از پرسش‌هاتون درباره‌ی سفر پاسخ میده.
پرسش دیگرشون این بود که منظور از میزبان شدن چیه؟ آیا باید طرف رو ببری خونه و آیا طرف هزینه پرداخت می‌کنه؟ شما وقتی توی سایت ثبت‌نام می‌کنید چند تا گزینه دارید برای میزبانی. میتونید انتخاب کنید که آیا میتونید میزبان بشید یا فقط میتونید یه راهنما و لیدر باشید . کاملن بستگی به خودتون داره. و البته هیچ هزینه‌ای به شما پرداخت نمیشه و اصلن پایه‌ی راه‌اندازی کوچسرفینگ سفر ارزان و بدون هزینه است. البته اینم ناگفته نمونه بعضی از مسافرها برای قدردانی از میزبان براش هدیه می‌گیرن.
چیز دیگری هم برای نوشتن هست؟ نمی‌دونم! کلن همه چی پیچیده است این روزها. گاهی وقتا روزها و حوادث‌شون دقیقن شبیه یه کلاف سردرگمن. شاید کمی هم سردرگم‌تر از اون کلاف. ظاهر و سطحِ همه چیز خوبه اما مثل آبِ پشت سد، کافیه یه متر بری پایین تا امواج زیرینش به صخره بکوبدت و هر چند شناگر ماهری هم باشی هیچ جوره نتونی بیای بالا.
فقط اینکه :
باید از بوسه
زبان تازه‌ای بنویسم
که تمام تنت را
بلد باشد.
راستی یادمون نره دوست داشتن می‌تونه چیزای خیلی ساده باشه. چیزایی که ممکنه توی یک رابطه نادیده گرفته بشن و به سادگی بگذریم ازشون اما اثر عمیق و تلخی توی ذهن و رابطه بذارن. مواظب چیزای کوچک، مواظب حرفای به ظاهر ساده و دم دستی باشیم که بعضی وقتا بدجور دل می‌شکنه. که اثر یه حرف ساده ، یه بی توجهی ظاهرن کم اهمیت با صد تا "دوستت دارم" از بین نمیره و بدجور زخم می‌زنه. مواظب دوست داشتنی‌هامون باشیم. مواظب عناصر کوچک رابطه و چیزای ظاهرن کوچک.
+ زندگی یه رمان کمدیه که توسط یه نویسنده‌ی روانی کمدی نویس نوشته شده. Cafe society / woody Allen
+گاهی وقتا از اینکه زندگیم شبیه چیزاییه که فقط توی فیلما اتفاق میفته حالم به هم می‌خوره. اونم تراژدی و غمنامه. انگار یه کارگردان دیوانه با خشم فراوان داره صحنه‌ها رو می‌چینه و همین که یه لحظه‌ی قشنگ می‌بینه سریع کات میده.
+ای شب از رویای تو رنگین شده/ سینه از عطر توام سنگین شده... امروز سالروز درگذشت فروغ شعر ایرانه. بشنویم این شعر رو با صدای معین.
از روزی که توی پرشین وبلاگ ساختم و تصمیم گرفتم روزانه بنویسم هیچ وقت نشده بود که روزانه‌هام قطع بشه مگر اینکه سفر بوده باشم اما حالا به این وبلاگ که نگاه می‌کنم از مهر ماه ؛ 32 ، 28 ، 26 ، 15 و توی بهمن هم که تا امروز 6 پست که خب دلایلی داشته. مثل گاهی وقتا لپ‌تاپم ترکیده بوده و گاهی وقتا خودم! منظورم این نیست که همیشه باید به قیمت چرت و پرت نوشتن به روز شد ولی خب اینم وبلاگ‌داری نیست! از همه دوستان عزیزی که وقتی نمی‌نویسم حالمو می‌پرسن ممنونم. متاسفانه توی این چند وقت هیچ وبلاگی رو هم نخوندم. در واقع برای این کار نه انرژی نداشتم نه لپ تاپ! کامنت‌ها رو هم با موبایل جواب می‌دادم گاهگاهی و الانم که با سیستم محل کار در خدمت شما هستم. سعی می‌کنم برگردم به روزای روشن وبلاگ‌نویسی.
همکارم میگفت تمام سازمان‌های دنیا تمام تلاششون اینه که استرسی به کارمند وارد نشه و اون با خیال راحت کارشو انجام بده اما سازمان(!!؟؟) ما یه اتاق فکر دارن که می‌شینن تصمیم بگیرن که خـــــــــــــــــــب! این ماه چیکار کنیم که حال کارمندا حسابی گرفته شه؟ و هر روز که میای سر کار باید منتظر یه خبر بد تازه باشی. یه روز کارانه کم میشه، یه روز اضافه کاری، یه روز مرخصی، یه روزم میای انگشت بزنی یهو ممکنه ببینی دستگاه انگشتتو نمی‌خونه! تازه اگه خوش‌شانس باشی و تصویرتو نداده باشن حراست که «لطفن از ورود نامبرده جلوگیری شود»!! یا «به محض مشاهده منهدم گردد"!! که البته با مسائلی که پیش میارن روزی چند بار منهدم می‌شیم و باز سر هم می‌کنیم خودمونو!! یک چنین جایی کار می‌کنم، بعله!!
+بعد از چارسال جون کندن و درس خوندن توی یکی از سخت‌ترین دانشگاه‌های کشور حالا باید ... لعنت به این سیستم.
+ترانه‌ی علیدوستی گفته در اعتراض به محدودیت ویزایی امریکا برای ایرانی‌ها، توی مراسم اسکار شرکت نمی‌کنه. باید یه فرقی باشه بین هنرمند مردمی و ... . دستش درد نکنه. حرکتش ستودنیه. ایرانی(؟)هایی هم بودن که به ترامپ نامه نوشتن که تحریما رو تمدید کن. البته همه‌ش حدود 30 نفر بودن اما هنرمند(؟؟) هم بین‌شون به چشم می‌خورد. 30 نفری که اعتبار اسم سیاسی و هنرمند و فعال حقوق بشر رو زیر سوال بردن با این کارشون. #برای_ثبت_در_تاریخ
بارها خواسته‌ام بعضی وقتا اینجا سایت‌هایی که می‌خونم رو معرفی کنم شاید به درد یکی دیگه هم خورد. هر چند تعدادشون زیاد نیست اما اگه در ادامه شما هم خوندنی‌هاتون رو برام کامنت کنید مجموعه‌ی متنوع و خوبی میشه. خلاصه هی تنبلی نذاشت تا اون دفه که دیدم توی اینستا پویش / چالش / رویداد معرفی نشریه‌های مستقلِ خوب رو گذاشته بودن و دعوت کرده بودن که هر کسی نشریه‌های کاغذی‌ای که فکر می‌کنه خوبه رو معرفی کنه تا با خریدشون هم یه چیزی یاد بگیریم هم اینکه از مجلات مستقل حمایت بشه. این شد که مصمم‌تر شدم یه دو سه تا سایت معرفی کنم و گذشت تا امروز...
چند روز پیش میزبان یه جهانگرد اسپانیایی بودم که برای دومین بار بود به ایران سفر می‌کرد. خب فکر کنم سایتی که می‌خوام معرفی کنم لو رفت! شاید شما هم با couchsurfing آشنا باشید. یکی از معتبرترین سایت‌هایی که در زمینه‌ی جهانگردی کار می‌کنه. با استفاده از این سایت میتونید توی مقصدتون برای خودتون میزبان پیدا کنید و یا میزبان بقیه مسافرها بشید و البته چیزای دیگه. برای اینکه امن و قابل اعتماد بمونه هم باید اینو بگم که سایت کاربر محوره یه جورایی. یعنی شما وقتی میزبان ( یا مهمان) کسی میشی بعدش براش رفرنس می‌ذاری که عمومی هست و همه می‌تونن ببینن و با توجه به این بازخوردهاست که بقیه درباره‌ی اون طرف تصمیم می‌گیرن. این رو خود طرف هم می‌تونه ببینه اما کوچسرفینگ یه امکان دیگه هم داره. شما میتونید در مورد هر فرد نظر بدین که آیا حاضرید بازم مهمون (یا میزبانش) بشید یا نه و این جواب رو اون نمی‌بینه! اینجوری هم باز کمک میشه به اینکه طرف رو پیش از قبول کردن بیشتر بشناسید. توی ایران هم خیلی از ایرانگرد‌ها استفاده می‌کنن از این سایت و خلاصه اینکه خوب چیزیه!
من وقتی چند هفته پیش توی این سایت اکانت ساختم، بیشتر از همه نگران صفر بودن تعداد رفرنس‌هام بودم که خب طبیعیه هر کسی با این رفرنس‌ها تصمیم می‌گیره درباره‌ی شما. اما همون اول کار دل به دریا زدم و برای کسی که توی شهر ما دنبال میزبان می‌گشت آفر گذاشتم و خب قبول کرد. بعد که باهاش صحبت می‌کردم میگفت من شخصن تعداد رفرنس‌ها برام مهم نیست و اتفاقن بیشتر میرم پیش کسانی که رفرنس ندارن! اینم یه جورشه دیگه! شاید شما فرصت نکنید کلی کشورها رو بگردید اما اگه تبادل فرهنگی و دیدن آدمای تازه با فرهنگ‌های مختلف براتون جالب باشه ، کوچسرفینگ می‌تونه تجربه‌ی خوبی باشه. اگه کوچسرفینگ رو به فارسی هم سرچ کنید مطالب خوبی پیدا میشه ولی توی این آدرس مطلب خوبی درباره‌ش نوشته شده.
+میگفت تلخ‌ترین خاطره‌م از ایران اینه که یه روز توی پارک نشسته بودیم که صدای گریه و زاری یه خانم بلند شد. رفتیم ببینیم چه خبره، دیدیم پلیس به پوشش اون خانم ایراد گرفته و ... . میگفت فقط آستینش کوتاه بود...
هوووووووف!! عجب روز پر‌کاری بود!(و هنوزم هست). یعنی منی که وسایل روی میزم رو مینی‌مال(!) می‌چینم امروز میزم جای گذاشتن لیوان چای نداشت! و خب کار سخت فیزیکی خیلی وقتا مجالی برای خستگی روحی نمی‌ذاره و به شدت ترجیحش میدم به کاری که خستگی ذهنی میاره. مثلن زیر آب‌زنی‌های محل کار یا ندونستن قدر کارت یا چیزای شبیه به این که با هیچ قهوه‌ای در نمیره خستگیش!
بعدم اینکه دوست خوب، خوب چیزیه آقا، خوووب! امروز به یکی از دوستام شدیدن زحمت دادم و اگه نبود الان یک خستگی ذهنی هم اضافه شده بود به این روز پرمشغله! خلاصه که قدر دوستایی که بلدن کی به دادتون برسن رو بدونید و بهشون بگید از بودنشون خوشحالید!
سی و یکی! 31 وبلاگ نخونده دارم که خیلی زود می‌خونمتون. با یا بی رد پا ولی حتمن می‌خونمتون. وبلاگ‌گردی هرگز نمی‌میرد. فقط از وقتی به وقت دیگر موکول می‌شود. دیگر اینکه چند وقت پیش دوست عزیزی کامنت خصوصی داده بود که ببخشید زیاد کامنت میذارم و ... . فرصت نشد بهش بگم این وبلاگ نه با نوشتن من، بلکه با بودن و نوشتن شما زنده است. پس همیشه هر چه دل تنگ‌تان می‌خواهد بگویید. بودنتان خوب است :)
+اگزوپری میگه «وقتی زنی به نظر زیبا می‌آید دیگر حرفی ندارم درباره‌اش بزنم. خیلی ساده فقط لبخندش را می‌توانم ببینم. روشنفکرها ابتدا صورت را ارائه می‌دهند، بعد با اشاره به جز به جزء آن به توصیفش می‌پردازند، ولی دیگر لبخند را نمی‌بینند.». لئو بوسکالیا توی کتاب «هنر عشق ورزی و آموختن» درباره‌ی ستایش زیبایی زنان حرف‌های قشنگی می‌زنه و داستان پیرمردی رو تعریف می‌کنه که تا آخرین لحظه عمر هم دست از ستایش زیبایی برنداشت. خلاصه اینکه زیبایی رو ستایش کنید. لبخند زیبا رو ببینید و به صاحبش بگید! شاید ابتدا سخت به نظر بیاد. ولی مثلن اینطوری شروع کنید که به ازای هر ایرادی که از دور و بری‌ها گرفتید خودتونو موظف کنید زیبایی یک نفر رو ببینید و ستایش کنید! ماشالا اونقد ایراد می‌گیریم از هم که حسابی بدهکار بشیم!! شاید اینطوری بیشتر زیبایی‌ها رو ببینیم! این کتاب بوسکالیا رو هم بخونید. حرفای زیادی داره و شاید نگاه‌مون به یه سری چیزا رو عوض کنه.
دنیای ما همچون ساعت از چرخ‌دنده‌هایی درست شده که برای جفت و جور شدن با یکدیگر مناسب نیستند. تقصیر هم به گردن مصالح تشکیل دهنده‌ی آن نیست، بلکه پای ساعت‌ساز در میان است... (خلبان جنگ / اگزوپری)
+دارم عقاید یک دلقک رو می‌خونم. تلخ و غمگین و پر از حرف...
+زمستون انقد بی بارون؟ آسمون انقد بی رمق؟ دیوار انقد بی روزن؟
عنوان: مامان ، تمام زندگی‌ام درد می‌کند / دارد چکار با خودش این مرد می‌کند؟ (سید مهدی موسوی)
دانلود کنید